چندي است كه نمايشگاهي از صدها اثر تاريخي به جاي مانده از تمدن ماياها در موزه پن در شهر فيلادلفياي آمريكا به نمايش درآمده است. در اين نمايشگاه كه «ماياها 2012: اربابان زمان» نام دارد، صدها اثر تاريخي بر جايمانده از تمدن ماياها شامل جواهرات، ظروف نگهداري غذا، مجسمههاي سفالي و ابزارآلات ستارهشناسي به نمايش درآمدهاند. ماياها از اقوام سرخپوست جنوب مكزيك و شمال آمريكاي مركزي بودند كه شهرهايشان را در دل جنگلهاي باراني ميساختند.ماياها از جمله تمدنهاي بسيار پيشرفته آمريكاي مركزي بودند و دستاوردهاي آنها در هنر، معماري، رياضيات و بويژه نجوم بسيار چشمگير بوده است. تمدن ماياها در سالهاي 300 تا 900 ميلادي به اوج قدرت و دانش خود رسيد و مردم آن در علوم نجوم بسيار پيشرفته بودند. گفتني است نمايشگاه ماياها 2012: اربابان زمان تا 21 دسامبر 2012، زماني كه ماياها براي نابودي جهان تعيين كردهاند، ميزبان علاقهمندان خواهد بود.سوالي كه اينجا مطرح ميشود، اين است كه آيا زمين بر اثر پديدهاي مثل يك برخورد عظيم نابود خواهد شد؟ در پاسخ به اين سوال به طور قطع ميتوان گفت كه زمين سال 2012 با هيچ جرم آسماني برخورد نخواهد كرد. حتي اگر برخوردي هم وجود داشته باشد اثرات آن روي زمين بسيار ناچيز خواهد بود. زمين و خورشيد در ماه دسامبر تقريبا در مركز كهكشان راه شيري قرار ميگيرند و اين پديدهاي است كه به طور سالانه اتفاق ميافتد. برخي از طرفداران پايان دنيا در سال 2012 ميگويند آنچه در واقع موجب ويراني زمين ميشود همخطي سيارههاست، اين درست همان چيزي است كه در فيلم 2012 به تصوير كشيده شده است. اما در 21 دسامبر 2012 هيچ همخطي سيارهاي رخ نميدهد. اين در حالي است كه طرفداران آخرالزمان در سال 2012 همخطي خيالي را با پيشبينيهاي نجومي يا ادعاهاي بياساسي درباره تغيير جهت مغناطيسي زمين و توفانهاي خورشيدي بيسابقه مربوط ميكنند.برخي رصدگران آسمان باور دارند سال 2012 مقارنه آسماني بينظيري روي خواهد داد که براي اولين بار در 26 هزار سال گذشته اتفاق ميافتد. بر پايه اين سناريو، مسير خورشيد در آسمان از نقطهاي ميگذرد که قلب کهکشان راه شيري در آنجا قرار گرفته است. نيبيرو (يك جسم سماوي كه در ارتباط با سومريها شناخته ميشود) و داستانهاي ديگر درباره سيارههاي متمرد، مسالهاي فراتر از يک شوخي اينترنتي نيست. اگر نيبيرو واقعي بود اخترشناسان حداقل طي دهه گذشته بايد آن را شناسايي ميکردند و الان نيز با چشم غيرمسلح قابل ديدن بود.برخي نگران اين هستند که نيروي گرانش خورشيد و نيروهاي ناشناخته و بسيار قدرتمند کهکشاني يکديگر را تقويت کنند و مثلا با پديد آوردن يک جابهجايي قطبي يا کشاندن زمين به داخل ابرسياهچاله فوقالعاده عظيمي که در قلب کهکشانمان لانه گزيده، آخرين روز زمين را رقم بزند. اين در حالي است که هيچ مقارنه يا نظم کهکشاني جديدي سال 2012 وجود ندارد. هر سال هنگام انقلاب زمستاني، خورشيد در نقطهاي از آسمان واقع ميشود که بسيار نزديک به مرکز کهکشان راه شيري است. شايد نويسندگان و تقويمهاي نجومي از چنين مقارنههايي هيجانزده شوند، ولي واقعيت اين است که چنين پديدههايي فقط ظاهري است و براي اهل دانش معني خاصي ندارد. مثال مشهور ديگر، قمر در عقرب است که ماهي يکبار اتفاق ميافتد و هيچ تاثير و تغييري در کشش گرانشي، تشعشعات خورشيدي، مدار سيارهها يا هر چيز ديگري که حيات روي زمين را تحتالشعاع قرار دهد، ندارد.برخي ديگر شايع کردهاند که سال 2012، خورشيد فورانهاي مهلکي توليد ميکند که حرارتش زمين را بر سر زمينيان ويران ميکند. فعاليتهاي خورشيدي در بازههايي تقريبا 11 ساله تغيير ميکند. البته طوفانهاي بزرگ خورشيدي ميتواند با اختلال در عملکرد ماهوارهها و سيستمهاي مخابراتي و انتقال برق، بخصوص در عرضهاي جغرافيايي نزديک به قطب، به جوامع و ديگر سيستمهاي زميني آسيب برساند، ولي هيچ نشانهاي حداقل در کوتاهمدت، دال بر اين وجود ندارد که خورشيد طوفانهايي به پا کند که از شدتش سيارهمان بريان شود.ز سوي ديگر، اخترشناسان براساس دورههاي 11 ساله فعاليت خورشيد پيشبيني ميکنند که اوج فعاليت خورشيد حدود 2 سال ديرتر از 2012 اتفاق بيفتد. بيشتر مسائلي که درباره سال 2012 ادعا ميشود، ماهيتي شبهعلمي دارد؛ يکسري تفکرات واهي و پوچ، جنون و انکار علم نجوم.
نشاني از پايان جهان در سال 2012 نيست
ساختمان کشف شده در شهر شولتون نخستين مکاني است که با در بر داشتن تمام محاسبات چرخههاي شناخته شده ماياها، تقويمي ارائه ميدهد که 7 هزار سال آينده در آن گنجانده شده است. در حقيقت چرخههاي کشفشده شامل 2 و نيم ميليون روز ميشود. تقويم جديد بر اين برداشت که دنيا در سال 2012 پايان مييابد خط بطلان ميکشد و حاکي از آن است که دنيا بعد از سال 2012 نيز به هستي خود ادامه خواهد داد. پروفسور ساتورنو دراينباره ميگويد: «ماياها پيشبيني ميکردند که جهان در 7 هزار سال آينده نيز تداوم خواهد داشت.»